Η παιδικότητα, ασπίδα στον κορονοϊό.
“Γιατί πρέπει να μείνουμε στο σπίτι.
Τι έχει μολυνθεί, είπες; Δεν θα ξαναπάω στο σχολείο; Και πότε θα δω τη δασκάλα μου; Μπορώ τουλάχιστον να δω τη φίλη μου; Θέλω να πάω να παίξω στο σπίτι της και φάω το καλύτερο κέικ στον κόσμο, αυτό που θέλω να μάθεις να φτιάχνεις και εσύ από τη μαμά της. Δηλαδη, τίποτα δεν θα μπορώ να κάνω από όλα αυτά; Και πόσο θα κρατήσει; Ναι, αλλά πότε θα τελειώσει; Εντάξει το κατάλαβα! Είναι μια αρρώστια που τη λένε κορονοϊό και δεν πρέπει να πάμε στους παππούδες για να μη τους κολλήσουμε. Αλλά το καλοκαίρι θα πάμε έτσι; Ευχαριστώ!
Βάλε μου τώρα να δω ένα παιδικό στο dvd και θέλω να μου φέρεις και τα φουντούνια μου από το ντουλάπι!”
Πως να εξηγήσεις σε ένα επτάχρονο που έκανε, στην αρχή του φθινοπώρου τα πρώτα του δειλά σχολικά βήματα, που η αδυναμία του είναι η δασκάλα του, οι φίλοι του και οι πολύωρες βόλτες στην εξοχή, ότι οι συνήθειες του θα πρέπει να αλλάξουν. Για πόσο; Κανείς δεν ξέρει. Όπως κανείς δεν γνωρίζει ακόμα, αν ότι ήταν μέχρι τώρα δεδομένο θα εξακολουθήσει να είναι και στο μέλλον.
Μη σε φοβίζει! Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να ξεχνούν ή καλύτερα να ξεχνιούνται εύκολα, δηλαδή να παρασύρονται, από τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Είτε είναι μαζί με τα μεγαλύτερα αδέρφια τους, είτε μαζί σας, να είστε σίγουροι πως περνούν υπέροχα. Σχεδόν έχουν ξεχάσει την περίοδο που η καθημερινότητά τους εμπεριείχε υποχρεωτικά, το κλασσικό πλαίσιο του σχολείου, τις επιδόσεις στην αθλητική δραστηριότητα, και την επιμέλεια στην εκμάθηση της ξένης γλώσσας.
Αισθάνονται επιτέλους ελύθερα!! Και είναι πλέον ελεύθερα, να παίξουν και να δημιουργήσουν χωρίς ιδιαίτερα χρονικά πλαίσια, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ακόμα και αν είσαι εργαζόμενη μαμάκα, ειδικά αν νιώθεις ενοχές που δεν βρίσκεσαι όλες τις ώρες μαζί τους, θυμήσου αυτό που είπαμε νωρίτερα. Τη βραχύχρονη μνήμη τους.
Αυτό το αβέβαιο χρονικό πλαίσιο, που στο μυαλό μας οι μεγάλοι το προσομοιώνουμε σχεδόν με το άπειρο, λόγω τις άγνοιάς μας για το μέλλον, επενδύεται με ελαστικότητα. Μη μπερδεύετε τη λέξη ελαστικότητα με την λέξη αναβλητικότητα. Τα παιδιά στο τέλος, θα σας αναγκάσουν να κάνετε αυτό που εκείνα έχουν ανάγκη ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους, άλλα και την ποικιλία των υλικών απασχόλησης, που υπάρχουν στο σπίτι.
Η παιδικότητα τους, είναι η ασπίδα που τα ζώζει!
Διαβάστε επίσης “Μικροβιοφοβία… στα σχολεία”.
0 σχόλια
Bill
Αυτά είναι η ζωή μας κ για εκείνα είμαστε ο κόσμος όλος