Το κορίτσι του Ιούλη είναι γλυκό σαν τη γεύση απ’ το ροδάκινο, αλλά ατίθασο σαν ελεύθερο άλογο… Πως θα ήταν άλλωστε μετά από μία απαιτητική άνοιξη; Έτσι κι αλλιώς κορίτσι του Ιούλη είναι ένα σπινθιροβόλο κράμα, ανακάλυψης και ωριμότητας. Με βλέμμα σταθερό και συνάμα παιχνιδιάρικο απολαμβάνει το καλοκαίρι της με ευχαρίστηση και εύχεται από τώρα να μη τελειώσει ποτέ! Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι οι Καλύτερες! Ανακαλύψτε περισσότερες “Φωτογραφίες της Μέρας” στο mamakabariemai.gr !

Μία ακόμα φωτογραφία, αποκύημα του Ιανουαρίου, στα γνωστά αγαπημένα νερά του Αμβρακικού. Είναι η αγάπη μου για αυτή την Πατρίδα, που την κάνει όμορφη στα μάτια μου ή φαντάζομαι την ωραιότητα της, από σκιές θυμήσεων του νεανικού ανάλαφρου παρελθόντος μου; Ίσως, όμως στ’ αλήθεια, δεν με νοιάζει καθόλου!

Τις ημέρες που έχει λιακάδα, το φως περνάει μέσα μου… Φωτίζει την ψυχή μου και αρχίζω να ακτινοβολώ! Τι τύχη Θεέ μου, να γεννιέσαι και να μεγαλώνεις μέσα σε ηλιόλουστα τοπία! Να νιώθεις τη θέρμη του ήλιου στο δέρμα σου! Μαζί με το θαλασσινό στοιχείο σε ξεμυαλίζουν… Ανυπομονώ για τα καλοκαίρια αυτά, που μυρίζουν Ελλάδα και αλμύρα, για τα χαμόγελα και τις βόλτες! Τέτοιες μέρες γίνομαι μικρό παιδί… Τι ευλογία, τι αγαλλίαση αυτό το συναίσθημα! Δείτε και άλλες φωτογραφίες της μέρας, στο mamakabariemai.gr!

Βόλτα στο δάσος, μια Κυριακή…! Για μία βόλτα απλή, μιά Κυριακή διαφορετική, σε ένα Δεκέμβριο γεμάτο ανακοινώσεις από κρούσματα, ιούς και αρρώστιες. Με ένα κεφάλι καζάνι σε μία ανεκμετάλλευτη εξοχή, να φαντάζει πως είναι η μόνη που σφίζει από υγεία, όταν γύρω της όλοι περιφέρονται σαν ένα γαϊτανάκι τρελών! Ο κόσμος είναι ένας παράλογος που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε ένα δρόμο στενό και απότομο. Έναν δρόμο, γεμάτο στροφές που σταματά λίγο πριν τον άγνωστο γκρεμό. Κανείς δεν μοιάζει να κάνει χρήση των φρένων του, όμως πατώντας αυτό το απλούστατο χειριστήριο, είναι ο μόνος επιβεβαιωμένος τρόπος να επιβιώσεις… Πατήστε εδώ για περισσότερες Φωτογραφίες Της Μέρας

Κάπου στην Ήπειρο, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβόλι έχει φυτρώσει αυτή η ντελικάτη ροδιά. Τα χαριτωμένα της ρόδια είναι κυριολεκτικά αλαβάστρινα. Χωρίς κανένα ψεγάδι, τα είδα από μακριά, να γυαλίζουν μετά τη βροχή. Τόσο εντύπωση μου έκανε αυτό το γεμάτο υγεία, μικρό δέντρο που έψαξα με το βλέμμα μου να βρω έστω έναν ταλαιπωρημένο καρπό. Άδικός κόπος… η ομορφιά, το χρώμα και η ισορροπία τα έχουν καταφέρει περίφημα! Καλό μας Οκτώβριο! Θέλετε να δείτε και άλλες Φωτογραφίες της Μέρας;