Σχολικός εκφοβισμός από κούνια! Χθες με μεγάλη μας χαρά, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα παιδικό πάρτι! Αφού χαρίσαμε τις ευχές και το δώρο μας στον εορτάζων, βρέθηκα να κάθομαι μπροστά σε ένα στολισμένο τραπέζι γεμάτο εδέσματα, δίπλα σε μαμάδες που ήδη γνώριζα και σε άλλες που γνώριζα μόνον εξ όψεως. Συστηθήκαμε μεταξύ μας με χαμόγελο και στις λίγες ώρες που παρευρεθήκαμε εκεί, άδραξα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί τους για πολλά θέματα αλλά και για αυτό που απασχολούσε το δικό μου παιδί. Τον εκφοβισμό στο σχολικό χώρο. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να διευκρινίσω το εξής: Εκφοβισμός, είναι η επιθετική εκείνη συμπεριφορά που είναι εσκεμμένη, απρόκλητη και επαναλαμβανόμενη, αποτελεί κατάχρηση…

Αν είστε από εκείνους που πιστεύουν στις συμπτώσεις και πως το σύμπαν, κάποιο περίεργο τρόπο θα σκαρφιστεί για να συνωμοτήσει υπέρ σας, είμαι σίγουρη πως όταν θα διαβάσετε αυτήν τη μικρή ιστορία της ζωής μου, θα καταλάβετε γιατί και το δικό μου σύμπαν, συνωμότησε υπέρ μου! Πριν μερικά χρόνια, μένοντας έγκυος στο δεύτερο παιδί μου, είχα τη βεβαιότητα ότι ο τοκετός μου θα ήταν «καλύτερος» από τον πρώτο, αφού το σώμα μου και εγώ, γνωρίζαμε τι να περιμένουμε. Έπειτα από εννέα απαιτητικούς μήνες, ο φυσιολογικός τοκετός αποδείχτηκε, μια όχι και τόσο εύκολη διαδικασία. Καθώς οι μέρες περνούσαν με αποκλειστικό θηλασμό, κακά ωράρια ύπνου και κάκιστη στάση σώματος, το κορμί μου…

Κυριακή, κοντή γιορτή, που λέει και ο λαός μας! Και  μπορεί να είναι λάθος η μέρα, αλλά οι μισοί την Δευτέρα και άλλοι μισοί τη Τρίτη, μικροί και μεγάλοι, δανειζόμαστε για λίγο ξανά, την παλιά μας καθημερινότητα! Τα σχολεία επιτέλους ανοίγουν και τα παιδιά θα βγουν απ’ το σπίτι να γεμίσουν τα αίθουσες, ενώ σε κάποιο μέρος, μια μαμά θα αρχίσει ξανά να «ανασαίνει» και όλα θα μοιάζουν να μπαίνουν σε τάξη! Επανέρχονται όμως όλα, στην κανονικότητα; Μετά από τρεις διαφορετικούς μήνες, οδηγηθήκαμε προς καινούριες λύσεις, ιδέες και εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας και διαβίωσης. Ευέλικτα, σχεδόν ταχυδακτυλουργικά, μπήκαν στη ζωή μας οι βιντεοκλήσεις, οι τηλεδιασκέψεις  και κατευθυντήρια μηνύματα από την τηλεόραση…

Διαβάστε ένα παραμύθι, παράδειγμα για τις μέρες που διανύουμε, γραμμένο από ένα ψυχολόγο που το έργο του δεν κινείται σε μυθικά πλαίσια αλλά σε πραγματικά.Τόσο πραγματικά που αντί αυτό να σας προβληματίσει, θα σας ενθουσιάσει και θα σας κάνει να το διαβάσετε με ευχαρίστηση πολλές φορές, ώστε το παιδάκι σας να καταφέρει το κατανοήσει και στο τέλος να το αφομοιώσει. Δεν είναι τυχαία η αναφορά μου στον συγγραφέα της ιστορίας και στην ιδιότητά του. Θέλω με αυτόν τον τρόπο να σας δελεάσω περισσότερο, να διαβάσετε την ιστορία που μιλά για τον μικρό Μίλτο, το μοναχοπαίδι του μπαμπά και της μαμάς του, που ζει σε ένα σπίτι με έναν όμορφο κήπο,…

“Γιατί πρέπει να μείνουμε στο σπίτι.Τι έχει μολυνθεί, είπες; Δεν θα ξαναπάω στο σχολείο; Και πότε θα δω τη δασκάλα μου; Μπορώ τουλάχιστον να δω τη φίλη μου; Θέλω να πάω να παίξω στο σπίτι της και φάω το καλύτερο κέικ στον κόσμο, αυτό που θέλω να μάθεις να φτιάχνεις και εσύ από τη μαμά της. Δηλαδη, τίποτα δεν θα μπορώ να κάνω από όλα αυτά; Και πόσο θα κρατήσει; Ναι, αλλά πότε θα τελειώσει; Εντάξει το κατάλαβα! Είναι μια αρρώστια που τη λένε κορονοϊό και δεν πρέπει να πάμε στους παππούδες για να μη τους κολλήσουμε. Αλλά το καλοκαίρι θα πάμε έτσι; Ευχαριστώ!Βάλε μου τώρα να δω ένα παιδικό…