Ο Άγιος Γεώργιος κι ο Δράκος του!

Υπάρχουν ιστορίες που γυροφέρνουν πολλά πρόσωπα του παρελθόντος που υπήρξαν αληθινά και που για μας τους νεότερους φαντάζουν τελείως μυθικά…

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Άγιο Γεώργιο που ήταν υπαρκτό πρόσωπο και υπολογίζεται πως γεννήθηκε το 280 μετά την εποχή του Χριστού.

Όντας ανώτερος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, κατείχε το αξίωμα του συνταγματάρχη και τελούσε υπό της διαταγές ενός πραγματικού αυτοκράτορα! Στα χρόνια που υπηρέτησε περιγράφεται, πως ο ίδιος ο αυτοκράτορας τον είχε ξεχωρίσει και τον αγαπούσε πολύ, έως όμως τη στιγμή που επέλεξε να γίνει χριστιανός. Αυτή του η επιλογή τον στιγμάτισε και μπήκε ο ίδιος στον κυκλώνα των διωγμών.

Τα χρόνια μετά το θάνατο του συνοδεύτηκαν από αμέτρητους μύθους, οι οποίο με τη σειρά τους μετατράπηκαν σε παραδόσεις και δυναμιτίζουν τη φαντασία των παιδιών.

Κάθε φορά που κοιτούσα την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και του  ο Δράκου του, μαγευόμουν!
Τα γεγονότα συγκρούονταν με τη φαντασία μου.

“Αφού δεν υπάρχουν οι Δράκοι (κανείς δεν του έχει δει…) και αυτός είναι ολόκληρος Άγιος και σαν Άγιος δεν μπορεί να μας λέει ψέματα τότε, πως γίνεται;”
Στο  παιδικό μυαλό μου, το συμπέρασμα μπορούσε να είναι, μόνο διφορούμενο.
Κατά βάθος η εικόνα με έπειθε πως, ναι, οι Δράκοι θα υπήρχαν!

Η παράδοση, μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος, φονεύοντας τον δράκο.

Παραμυθένιο; Στο βίο του δεν συναντάτε κανένας ζωόμορφος Δράκος με φωτιές στα ρουθούνια, μυτερά δόντια, δυνατά φτερά και φολιδωτό δέρμα.

Ο μόνος δράκος που του στέρησε την επιλογή να ζήσει, εκείνες τις ταραγμένες εποχές, ήταν η κακία και ο φθόνος που επικρατούσε αλλά και η επιλογή του να διώξει τους παλιούς θεούς από τη ζωή του. Να συγκρουστεί με το κατεστημένο και να βάλει στη ζωή του την αγάπη, αυτή που κήρυξε ο Ιησούς Χριστός και πού πάνω σε αυτή βασίζονται όλες οι αρετές.

Στη συνείδηση μας ο Άγιος Γεώργιος τα κατάφερε!
Τα έβαλε με τους δικούς του δράκους, εις το όνομα Του Κυρίου και βγήκε νικητής.

Σάμπως και εμείς καθημερινά δεν απειλούμαστε από τους προσωπικούς μας δράκους;
Καλούμαστε να τα βάλουμε μαζί τους είτε είναι μυθικά τέρατα, είτε ολόκληροι στρατοί.

Κάθε δράκος όμως, έχει το μειονέκτημα του, ένα τρωτό σημείο, μια αχιλλειον πτέρνα.

Ο άνθρωπος είναι ον, σοφό και πολυμήχανο, πάντοτε θα βρίσκει τρόπους να τα βάζει με τους δράκους που δύναται να του δυναστεύσουν τη ζωή!