Πεζοπορώντας, στο παλαιό Καρλόβασι

Η τύχη ήταν με το μέρος μας όταν τρία χρόνια πριν ο δικός μας κλήρος, έπεσε σε αυτό το ευλογημένο νησί. Άλλωστε, πιο μέρος της Ελλάδας δεν είναι ευλογημένο;

Είναι ευτυχία όμως, για την δική μας οικογένειά, να αντικρίζουμε το πράσινο της φύσης όπου κάπου αλλού, δεν είναι βέβαιο πως αποτελεί βασικό μοτίβο του τοπικού περιβάλλοντος.

Εδώ, στο μακρινό Καρλόβασι, που η θάλασσα βρίσκεται αντικριστά στο βουνό, το γαλάζιο στέκεται ταιριαστό με το βαθύ πράσινο.

Στις πλαγιές λοιπόν, αυτού του απλού δεντρόφυτου  λόφου, κρύβονται ομορφιές που αν εσύ δεν τρέξεις κοντά τους, αυτές δεν θα μπορέσουν να σε φτάσουν ποτέ.

Μία όμορφη Κυριακή, από αυτές που μόνο ο ελληνικός καιρός χαρίζει, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα στολίδι της πόλης, ένα φάρο χριστιανοσύνης που αγναντεύει τη θάλασσα από ψηλά και προκαλεί δέος από τα ταπεινά.

Επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς την πλαγιά της πόλης ακολουθώντας τις πινακίδες, προς το Παλαιό Καρλόβασι.

Γιατί, στο Παλαιό Καρλόβασι, μέσα από μικρά ευκολοδιάβατα στενά, μετρημένα σκαλιά και πλακόστρωτα μονοπάτια, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας τριάδας, που γιορτάζει στο τέλος της Πεντηκοστής, πενήντα ημέρες από την Κυριακή  του Πάσχα. Και που σήμερα Δευτέρα στις, 8 του Ιουνίου 2020, έχει τη γιορτή της, τιμώντας τον Τριαδικό Θεό της χριστιανοσύνης, τον Ίσο και Αδιαίρετο.

Μόλις φτάσαμε, σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο μας στην μικροσκοπική πλατεία, μπροστά σε ένα γεφύρι με γάργαρο νερό, τριγυρισμένο από πυκνές φυλλωσιές. Με τα παιδιά να προπορεύονται και εμείς να ακολουθούμε, περπατήσαμε στην ησυχία του μεσημεριού και φτάσαμε ως ψηλά στην «Ακρόπολη».

Δίχως αυτοκίνητα, χωρίς χωριανούς και καθόλου σκουπίδια, το μικρό χωριουδάκι ήταν σιωπηλό και συνάμα περιποιημένο για τους επισκέπτες του, αλλά και για λογαριασμό του.

Τα παιδιά περνούσαν με άνεση από το ένα δρομάκι στο επόμενο, νιώθοντας τι σημαίνει, ελευθερία της εξοχής και τριγύριζαν ανέμελα στα στενά σαν ζαλισμένα έντομα, ενώ ο αρχέγονος δεσμός του ανθρώπου με τη φύση, αυθόρμητα, τα ωθούσε να τρέξουν, να αγγίξουν και να ρουφήξουν ολοκαίνουριες γήινες εικόνες.

• 

• 

Στα λίγα ακόμα μέτρα, που μας χώριζαν από το εκκλησάκι, το μονοπάτι που ανοιγόταν εμπρός μας, μας οδήγησε ολοταχώς μέσα από τις φυλλωσιές.

Φτάνοντας, οι εικόνες που αντικρίσαμε, μας αποζημίωσαν όλους! Το πράσινο και το γαλάζιο, το έργο του Θεού και των ανθρώπων, το υψόμετρο και ο ουρανός! Όλο το βόρειο Αιγαίο, ένα τεράστιο πιάτο δοσμένο εμπρός μας και ο κόσμος τόσο όμορφος, σαν στιγμιαίο όνειρο.

• 

• 

Περιφερθήκαμε για λίγο στην πλακόστρωτη αυλή, περιμετρικά της Αγίας Τριάδας και έπειτα μπήκαμε στο εσωτερικό  του ναού της, όπου μας περίμενε μια όμορφη έκπληξη! Στην πόρτα του ιερού, μπροστά από την Αγία Τράπεζα, μια εικόνα του Ιησού που προσεύχεται, έμοιαζε να τοποθετεί τον ίδιο το Χριστό, μπροστά μας.

Τα παιδιά τριγύριζαν με άνεσή στην εκκλησία, και μέσα με ελάχιστα λεπτά, κατάφεραν να αισθανθούν οικείο τον χώρο της, κάμπτοντας τη συστολή που ασκεί πάνω τους το δέος, του Ναού του Θεού.

Έπειτα βγήκαμε ξανά στην αυλή και απολαύσαμε τη θέα από ψηλά, λαμβάνοντας αυτή τη μοναδική αίσθηση που σου δίνει το ύψος και η μεγαλοσύνη του κόσμου.

Τα παιδιά κοίταζαν ενθουσιασμένα την καινούρια οπτική που απλώνονταν  μπροστά τους και η γλώσσα τους έτρεχε ροδάνι, σχολιάζοντας μεταξύ τους μικρές λεπτομέρειες της ζωγραφιάς που πρώτη φορά, τα έξυπνα μάτια τους αντίκριζαν.

• 

• 

Μισή ώρα αργότερα και κουβαλώντας μαζί μας όλα τα καινούρια ερεθίσματα, κατηφορίσαμε και πάλι από τα ίδια στενά, τα ίδια σκαλιά, τα ίδια δρομάκια,  προσπερνώντας τα όμορφα σπιτάκια και το ζωηρό ποταμάκι, για τη πλατεία που αφήσαμε το αυτοκίνητό μας, ζουζουνίζοντας και τρέχοντας και σταματώντας σε ένα κόκκινο λουλούδι σε μια παράξενη πέτρα, σε ένα διαφορετικό έντομο, σε μια γεμάτη χελιδονοφωλιά…

• 

• 

• 

Και έτσι, μια απλή Κυριακάτικη μέρα και μία μικρή εκδρομή, κατάφερε να δώσει χώρο στη μνήμη των μικρών μας παιδιών, αδειάζοντας τον κάδο του μυαλού τους και γεμίζοντας το με εικόνες, που ουδεμία σχέση έχουν με το περιβάλλον του σπιτιού τους και των συνηθισμένων επαφών τους.

Οργανώστε μια στο τόσο, μια εκδρομή που θα τα εκπλήξει και θα τα φέρει «προ τετελεσμένου», μακριά από ηλεκτρονικά μαραφέτια και αγκαλιά με τα στοιχεία της φύσης, όπως η βλάστηση, το νερό, και οι ζωντανοί οργανισμοί της.

Η ελληνική ύπαιθρος, κρύβει εκπλήξεις που προκαλούν μεγάλο ενθουσιασμό στα παιδιά. Ένα δάσος, ένα ρυάκι ή ένα ποτάμι, ένας βράχος ή ένα πέρασμα, ένα σημείο για ασφαλές σκαρφάλωμα, ένα ξέφωτο, ένας γραφικός παραδοσιακός οικισμός, μια θέα από ψηλά!

Ο τόπος μας προσφέρεται για όλα αυτά τα μικρά που φαντάζουν μεγάλα και είναι εκεί έξω περιμένοντας να τα ανακαλύψεις, βγαίνοντας από την πόρτα του σπιτιού σου!

 Χρόνια Πολλά σε όλους τους Χριστιανούς, και του Χρόνου με Υγεία!

Διαβάστε επίσης, Καρλόβασι… το καλό μου Χωριό