Τα Ιωάννινα του Γενάρη…

Η μελαγχολία αυτής της πόλης πάντοτε με επηρέαζε… Δεν το άφησα να συμβεί επίτηδες. Αυτό το συναίσθημα πολεμούσε με τη θάλασσα μέσα μου και συγκριτικά, νικούσε. Η πόλη είναι κουμπωμένη και τυλιγμένη σφιχτά με ομιχλώδες πέπλο. Δεν σε αφήνει να το αποτινάξεις από πάνω της. Μου λείπει ο φωτεινός ήλιος, όμως αν δεν ερχόμουν στη ρίζα του υγρού, γεμάτο βρύα στοιχείου, δεν θα διδασκόμουν την αξία της σκιάς… Με την απουσία του τσουχτερού κρύου, ο Γενάρης σε ξεγελά μόνο με τις εικόνες. Σε συνοδεύει στη πρωινή σου βόλτα και σε αφήνει γενναιόδωρα να απολαύσεις με τον καφέ σου, τις χαρακτηριστικές του εικόνες…