-
Μονοπάτι στη θάλασσα, Σάμος.
Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες, που έμεινε να περιμένει για καιρό, στην αφάνεια της μνήμης, της μικρής μου μηχανής. Τραβηγμένη στο απόγειο ενός μεσημεριού της περασμένης άνοιξης, που λίγα έχει να ζηλέψει από το ζεστό Σεπτέμβρη που διανύουμε. Χίλια μίλια μακριά, στο μικρό μου Καρλόβασι, η μελαγχολία της μου κάθεται στο στομάχι, σαν υπόκωφος λυγμός. Ακόμα αυτή την άσχετη χρονική στιγμή, η συνείδησή μου στέκεται υψωμένο εμπόδιο. Δεν θέλει να τη δείξω. Η ηρεμία της όμως, δρα συμμαχικά, κάνοντας με να παραδεχτώ κάτι που ήδη γνωρίζω. Πως μου λείπει πολύ… Κάλο φθινόπωρο
-
Η πόλη μου, πινακοθήκη χωρίς εισιτήριο.
Εικαστικότητα… … γινόμενη κουραστική, γραφική και σχεδόν ονειροπαρμένη, σας μιλώ ξανά και ξανά, για τη σημασία αυτής της λέξης που περικλείει τόσες πολλές έννοιες, αλλά και τη θέση που θα πρέπει να κατέχει στη ζωή και την ψυχή όλων μας… Με ποια μορφή; Με μία μορφή ή με πολλές; Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ορίσει το ίδιο το άτομο. Γιατί η Εικαστικότητα αν και θηλυκό, έχει πολλά φύλλα και αν και ενικός, δεν είναι μια, είναι πολύπλευρη. Και μπορεί ο κοινός παρονομαστής, η Ζωγραφική, να είναι αυτή που εγώ και εσύ έχουμε μαζί της ζυμωθεί, πόσο όμως το στοιχείο της Τέχνης που ερχόμαστε σε επαφή είναι επαγγελματικό;…
-
Καρλόβασι… το καλό μου,”χωριό”
Μου αρέσει να περιγράφω μέρη, που καμία σχέση δεν έχουν με τον αστικό περιπλεγμένο ιστό και τείνουν να είναι ιδανικά για μία αρμονική οικογενειακή ζωή. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πως θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα, το Καρλόβασι, τη μικρή αυτή κωμόπολη, στην άκρη του Αιγαίου, μια ανάσα από τις ακτές της Τουρκίας. Είναι η πόλη που ζω τα τελευταία τρία χρόνια, την αποκαλώ χαϊδευτικά “το χωριό μου” και ξέρω πως όταν φύγω, στην αρχή θα είναι ανυπόφορο να ζω μακριά της. Ο άνθρωπός όμως συνηθίζει στις αντιξοότητες. Μαθαίνει να εκτιμά και εγώ εκτιμώ κάθε μέρα σε αυτό το ευλογημένο νησί. Δεν είναι μόνο τα χώματα του τα γόνιμα, που ότι φυτέψεις θα…